‘Puf update….’De naam van de groepsapp waarvoor we ineens worden uitgenodigd. Waaaat dit kan maar 1 ding betekenen. We krijgen puf en pers updates doorgestuurd via de moeder van een vriendin, er is een baby onderweg een mini mensje van een vriendin waauuuww. Terwijl de app met ongeveer 8 vrouwen meteen ontploft met hysterische emoticons en veel hoofdletters en kreten, was de vriendin waar het om ging al even wat weeën aan het opvangen.
Hoe gaat het? Hoe voelt ze zich? Is de verloskundige al geweest? Ik wil haar het liefste persoonlijk even spreken zodat ik binnen no time al mijn vragen kan stellen en nog even een hart onder de riem kan steken, maar uiteraard doe je dat niet. Er is niet voor niks een groepsapp aangesingerd, dus zonder als een stalkende freak over te komen probeerde ik zoveel mogelijk vragen te stellen en snel duidelijkheid te krijgen…..
Ze was nog niet eens 40 weken, dit hadden we niet verwacht, wat een mega grote verrassing toch voor de 40 weken en waarschijnlijk komt hij na 12 uur, dus nog op de datum die ik gegokt had ook. Alhoewel, het is nu 9 uur in de avond en bij haar eerste ging het laatste stuk ineens rap, dus misschien komt hij toch nog vandaag
Waarom belt ze niet naar de verloskundige, jeetje wat een eigenwijze is ze toch. Dacht ik…Ze wil graag thuis bevallen, wat ik bewonderenswaardig vind, maar wat nu als de verloskundige te laat komt. Ik weet hoe snel het ineens door kan zetten en hoe snel er haar te zien kan zijn. Ik hoop maar dat haar moeder goed kan vangen…
Dit is de zoveelste bevalling van een vriendin. De zoveelste bevalling waarvan we weten dat hij bezig is en sinds ik zelf zwanger ben geweest en ben bevallen beleef ik het zo anders dan daarvoor. Daarvoor waren we ook lyrisch. Bij de eerste baby’s in onze vriendinnengroep zaten we met de andere vriendinnen bij elkaar te wachten op updates, omdat we zo graag wilde weten of de mini er al was. We wilden weten hoe hij of zij er uit zou zien, hoe hij of zij zou heten, of het goed ging, of er om een ruggenprik geschreeuwd was en we berekenden op basis van 1 uur per cm hoe lang het nog ging duren.
De eerste vragen na de bevalling waren dan ook de naam, hoe het was gegaan, of ze uitgescheurd was, maar onder andere ook of ze gepoept had, want dat was toch altijd wel een angst van ons….
Zo anders is het nu. Niet dat we het nu niet meer willen weten, bovenstaande vragen komen nog steeds voorbij, maar er is een laag bijgekomen. We zijn drukker doordat we ondertussen 7 kinderen verder zijn, maar het maakt het moment niet minder bijzonder. Misschien beleven we het juist nog intenser. Tenminste zo voel ik het. Sinds ik zelf ben bevallen is er denk ik iets veranderd in mij ten opzichte van vrouwen en vriendinnen die hoog zwanger zijn en gaan bevallen. Ik beleef het anders, ik weet hoe een wee voelt, hoe een pers wee voelt, hoe het is je baby voor het eerst in je armen te hebben, maar ik weet ondertussen ook dat er ook zoveel verschil in kan zitten.
Wist ik veel….3 jaar geleden….van bevallen. Ik had toch geen idee wat het inhield. Behalve een plons water in de supermarkt (zoals in de film) en ontiegelijk veel pijn kwam ik niet. Ik kon het me niet inbeelden en vond het ook maar een raar idee. Ik zag er zelfs tegen op dat je dit jezelf aandeed, want je koos er zelf toch voor om te stoppen met de pil. En nu…nu weet ik het, ik weet wat bevallen is, wat bevallen kan zijn…ik weet iets een beetje…en dat maakt het spannender.
Zo bijzonder als een vriendin gaat bevallen. Je wil het liefste die persoon appen en iedere minuut vragen of er al vooruitgang is. Je wil weten hoeveel centimeter ontsluiting, je wil weten of ze het volhoudt of ze moet kotsen, of ze wil staan, liggen, zitten. Of ze al persdrang heeft, of ze bang is, want als dat laatste zo is dan wil je haar geruststellen. Je wil zo graag betrokken zijn en weten hoe het gaat, maar ik wil vooral zo graag dat het goed gaat. Dat ze een mooie start hebben…samen.
Ik zou zo graag een vliegje in de kamer zijn… Bij een vriendin die gaat bevallen…. Dat ik nu weet wat bevallen is, maakt het makkelijker me in te leven, maar misschien ook zenuwachtiger omdat ik weet dat het niet niks is. Dat je het niet voor het kiezen hebt en hoopt dat het bij iedereen zo soepel als mogelijk mag verlopen…
Een vriendin die gaat bevallen… Euforie, angst, spanning, zenuwen, niet meer kunnen slapen, je telefoon aan je geplakt, je hersenen maken overuren, je hoopt en duimt…. Je wacht op het verlossende woord, je wacht op een foto, de blijdschap en de tranen…
