Ik moet denk ik huilen…. zei ik tegen mijn lief. Hij keek mij raar aan… Ik vind het zo bijzonder dat zij nu ook moeder is. Dat het haar gegund is, dat het gelukt is en dat ze dat meisje nu in haar armen heeft…. Het leek wel alsof ik ineens ook overladen werd met haar kraamtranen. Goede vriendinnen en hun kinderen… Dit was niet de eerste keer dat ik besefte dat het zo gaaf is…
Kraamvisite
Bij binnenkomst stonden de tranen in mijn ogen… Ze was net bevallen en ze had het gewoon geflikt….Op de bank bij haar in de woonkamer, een mini mensje op mijn borst zei ik; ik moet bijna huilen hoor… NIET DOEN, want dan moet ik ook, waren haar woorden.
Zwanger
Ik heb meerdere vriendinnengroepjes en vriendinnen. Die bij onze verjaardagen allemaal samen komen en wat dan onwijs fijn is. Toen ik zwanger werd van de spruit waren er al verschillende baby’s en zwangerschapsaankondigingen voorbij gekomen. Mega bijzonder, want zij waren de eersten. Ik was bezig met zwanger proberen te worden en zij waren de eerste vriendinnen met kinderen. Zo bijzonder…
Samen zwanger
Om nog maar niet te spreken over samen zwanger zijn. Met een paar vriendinnen was ik tegelijk zwanger. 6 weken, twee maanden of 10 weken scheelde het…. Klagen, fantaseren, uithuwelijken, dikke poten vergelijken, maar ook de echo’s, de spanning, de liefde…. Het maakt zwanger zijn nog net wat bijzonderder…
Samen opgroeien…
Dit was waar we als tiener altijd van droomden; zouden we ook nog vriendinnen zijn als we kinderen hebben? En dat zijn natuurlijk matties for life… Althans dat hoopten we… Het gave is… Dat het nog uit is gekomen ook. Onze oudsten groeien samen op. Lagen met elkaar in de box, op het speelkleed, in de zandbak. Aten samen hun eerste verjaardagstaart en hun tweede en derde….
New moms?
We zijn ondertussen al lang geen New moms meer… Van de vriendinnengroep waar ik het net over had hebben de meeste 2 of zelfs 3 kinderen. We hebben de eerste onzekerheden gehad, we zijn wat makkelijker en staan voor nieuwe uitdagingen…. Onze kinderen zijn beste maten en het is hoe dan ook feest als ze samen zijn. Of het nu gaat om de kleine meiden of kleine mannen… alles gaat samen en samen is het goed.
Eigen crew
Een paar weken geleden gingen ik en twee vriendinnen met aanhang naar de Koeiendans. Want tja… we doen nu wel degelijk andere dingen op zondag, dan 15 jaar geleden. Ik maakte een foto van de gezellige boel. Ik besefte me ineens dat wij dit ooit alleen waren… met nog andere vriendinnen, maar alleen wij. Zonder partner, zonder vriend, liefde of hoe je het wil noemen, maar vooral ook zonder kinderen. Het begon met ons en nu… nu hebben we een hele eigen crew ontwikkeld.
Het voelt eigen…
Ik weet niet of mijn vriendinnen dit ook hebben, maar op een bepaalde manier voelen hun kinderen ook zo eigen voor mij. Ik heb ze gezien toen ze op hun allerkleinst waren. Heb de struggle van hun mama’s gehoord en zelf ook gevoeld. Ik kan trots en verliefd zijn op hun net als op mijn mannen en me zorgen maken of meeleven net als met die van mij.
Eerste dag school en huilen
Ik ben misschien een zeef geworden sinds de zwangerschappen, maar toen de vriendjes en een vriendin van de spruit naar school moesten voor het eerst, zat ik zowat te huilen. Wat een mijlpaal… Daarnaast betekende dit dat die tijd voor onze grote man er ook aan zat te komen.
Rijkdom
Natuurlijk is het anders, maar ik ben dol op ze net als op die van mezelf. Ik vind het zo’n rijkdom dat ze samen opgroeien. Die oudsten waren er als eerste, die gaan zo heerlijk samen, maar die tweede generatie hobbelt er met nog meer plezier, nog meer streken als een paar kleine hooligans achteraan.
En dan bijna twee maanden geleden
Een vriendin waar ik mee opgegroeid ben. Mijn beste vriendin van de middelbare school. Die verhuisde, waardoor ons contact minder werd, maar altijd bleef. Het was even anders… maar wat vind ik het speciaal dat ik nu ook het moederschap met haar mag delen. Dat het haar gegund is, dat die roze wolk er is. Ik zit weer bijna te janken als ik dit type.
Zo mega trots en dankbaar voor al mijn vriendinnen en al hun kinderen. Ook op de vriendinnen zonder kinderen overigens….Al zullen die het soms wat zwaarder hebben met al dat baby gepraat.
Onze dates zijn anders, gesprekken veranderd…. spelende kinderen belangrijker…. maar de wijntjes avondjes nog zoveel leuker…
