Wat een geluk dat jij jij bent….♡ Raf 3 jaar…

Drie jaar geleden lag je al in mijn armen. Drie jaar geleden begon ons avontuur. Drie jaar geleden werd ik mama, kreeg ik een kindje, een zoon, een held, de mooiste knapste zoon die ik kon wensen. Drie jaar geleden kregen we een baby, drie jaar geleden kon ik niet bedenken dat je zo zou worden…wat een geluk hebben wij dat jij jij bent…

Ik kan wel janken als ik deze foto zie. Het moment was zo aandoenlijk, zo lief en zo mooi. ‘Pas op voor de brandnetels, niet in het gras pas op voor de brandnetels papa en mama…’ Ik riep; ‘kom maar boefie’ en na even twijfelen besloot hij het hoge gras te trotseren om bij ons te komen. Eerst twijfelend, maar wat is hij stoer… Lief ventje…

Ik kan uren kijken
Als ik naar je kijk, dan krijg ik kippenvel. Uren kan ik je bestuderen. Jouw ogen geconcentreerd, je blonde krullen rond je mooie gezicht en je mond die nooit stil staat. Je manier van bewegen, de stemmetjes die jij gebruikt in je spel. Ik kan oneindig lang opnoemen wat me aan je fascineert, maar het grootste is misschien wel het volgende…

Fantaseren
Toen we zwanger waren van jou begon het fantaseren. Hoe je er uit zou zien, op wie je zou lijken en hoe groot je zou zijn. Of je mijn ogen zou hebben of die van mijn lief, of je snel door zou slapen net als ik of niet, of je rustig was, of druk, of je snel zou groeien, of je snel zou leren lopen kruipen of praten. Allemaal mega mijlpalen, die je mee zou gaan maken. Je eerste verjaardag, wat keek ik daar naar uit en wat keek ik daar tegen op. Allemaal dingen die je kan voorspellen, niet over wanneer of hoe het gaat zijn, maar wel dat (als het goed is) het gaat gebeuren binnen het eerste jaar van jouw leventje….

Wat een geluk
Een paar maanden geleden zat ik te kijken naar hoe jij zat te spelen met je boterhammen aan de grote tafel. Je deed alsof je boterhammen twee dinosaurussen waren en tegelijkertijd praatte je met George (van Peppa) want die is tegenwoordig regelmatig in huis. Wat is het fascinerend om te zien dat jij zo heerlijk kan spelen. Hardop pratend, met stemmetjes en al, verdwijnen in je eigen spel. Ik keek stiekem toe, hoopte dat je me niet door had en dacht; Wat hebben wij een geluk dat wij jou hebben gekregen, wat hebben we een geluk dat jij jij bent geworden…en dat jij bij ons hoort. Dat wij net jou hebben gekregen, wat een geluk.

Dit hadden we niet kunnen voorspellen. Dit hadden we ons niet ingebeeld of over gefantaseerd. We fantaseerden over een baby en wat daar bij komt kijken, maar dat die baby uitgroeit tot wat jij nu bent. Ik vind het een wonder….en dan hebben wij dus ook nog het geluk dat die lieve baby uitgroeide tot jouw…tot die lieve eigenwijze zorgzame knuffelaar spruit.

Nog zo’n situatie
Vorige week zat je in de buggy. We gingen winkelen op mijn verjaardag, samen met oma en je broertje. Een taartje eten en tussendoor lunchen hoort daarbij, maar verder zat jij in de buggy. Keek jij je ogen uit, vertelde ons wat je allemaal zag en zelfs terwijl het regenede dat het goot, bleef jij vrolijk de wereld in kijken, zonder 1 keer te mopperen. Wat een geluk dat wij jou hebben gekregen. Zo’n vrolijk, tevreden en lief menneke.Je bent ook een wijsneus, praat de oren van mijn kop. Maakt grapjes en houdt me voor de gek. Verteld ons wat wij moeten doen en hoe kunnen we dat ook weigeren. Wat een geluk dat wij jouw hebben gekregen, grote kleine man.

Want even serieus, je weet toch totaal niet wat voor kindje je krijgt als je zwanger bent, maar ook niet als die onweerstaanbaar lekker ruikende mini in je armen ligt. Je weet dan toch totaal niet wat voor kindje het zal worden als hij of zij geen baby meer is. Je weet toch niet of hij tevreden, rustig, makkelijk, lief, eigenwijs, gelukkig of vrolijk zal zijn. Of hij veel fantasie zou hebben, wil delen, soms ontzettend eigenwijs is, heel theatraal kan zijn (goh van wie heeft hij dat) en mama zo graag wil helpen.

Je bent zo zo zo lief, zo netjes, zo aardig, zo intens tevreden en blij, maar gelukkig ook met je onweerstaanbare streken. Je drakenstreken en je boevenhoofd. Sinds dat ene besef kijk ik iedere dag vol fasnicatie naar die kleine grote man. Wat hebben wij een ongelofelijk geluk dat jij jij bent. Dat wij jou hebben gekregen en dat jij bij ons hoort.

Gefeliciteerd kleine man…mama houdt van je, tot de maan en weer terug…Kusje op je neus