Wat heb ik mijn kind per ongeluk aangedaan?

Oeps

Oeps

Oke, hier gaan we dan, met de billen bloot. Ik let echt heel goed op mijn spruit en geef hem alle liefde en bescherming, maar soms gaat het toch even mis. Blijkbaar. Niet dramatisch, niet verschrikkelijk, maar wel mis. Toen ik laatst weer eens geschrokken was omdat onze spruit iets aan het ondernemen was, wat niet de bedoeling was, deelde ik dit enigszins beschaamd. Ik werd gelukkig snel gerust gesteld en doorgestuurd naar een viva forum, over wat ouders hun kind per ongeluk aan hadden gedaan. Zeer vermakelijk en herkenbaar om te lezen soms.
Onze spruit is 8 maanden, dus ik wil me niet inbeelden hoe dit lijstje is als hij ouder is, maar hieronder een lijstje met wat ik onze spruit per ongeluk (echt waar) aan heb gedaan.

  • De eerste is misschien wel degene waar ik me het meest schuldig over heb gevoeld. Onze spruit had in de eerste week nog geen speen en als hij ’s nachts wakker werd, dan gaf ik hem vaak mijn pink. Mijn arm lag dan over de rand van de wieg en m’n pink in zijn mond, vaak sliepen we allebei snel verder. Nacht 4 lag mijn arm daar weer, pink in zijn mond, en de andere vingers rusten op de zijkant van zijn hoofd, we waren beide weer in slaap gevallen. Ik droomde toen dat ik met onze spruit ergens was en dat een man mij lastig viel, ik moest mijn spruit beschermen dus wilde die man krassen. Je raadt het al, ik kraste met de vingers die op het hoofdje van mijn spruit lagen zo over zijn gezicht. Gelukkig sliep mijn hand dus ik had niet veel kracht. Ik sprong meteen uit bed en huilde met onze spruit mee, wat was ik geschrokken. Net 4 dagen moeder en nu doe ik mijn kind al pijn. Je zag er niks van en hij was binnen no time stil, maar wat voelde ik me verschrikkelijk.
    carnaval– Ze zijn niet allemaal zo ‘erg’, maar we gingen carnaval vieren. Ik had een pruik en lampenkap op mijn hoofd. Terwijl ik mijn spruit neerlegde om zijn jas aan te doen, kukelde mijn lampenkap van mijn hoofd, op zijn hoofd. Hij keek even heel beteuterd en had een rode plek, als dat maar geen blauwe wordt, dacht ik nog.
  • In de eerste twee weken had onze spruit een mutsje op. Iedere moeder weet dat die mutsjes continu van een babyhoofd af schieten. Tijdens het recht trekken heb ik een paar keer aan de lange lokken (toen nog) van onze spruit getrokken. Hij was er niet blij mee.
  • Mijn lief heeft zich ook schuldig gemaakt aan wat ongelukken. Hij pakte onze spruit heel voorzichtig uit de wieg. Was geconcentreerd bezig, maar keek niet naar de lamp die in de buurt hing. TOEK. Gelukkig een schampschot, onze spruit gaf geen kik.
  • Het berichtje hiernaast stuurde ik naar een vriendin. Onze spruit was lekker aan het spelen en ineens zag ik een nat papiertje. Hij had een tegoedbon, die bij een tijdschrift zit verorberd. Hij lachte nog vrolijk, maar ik schrok me rot. Ik kon het als een brok papier maché uit zijn mond halen. OEPS!!
  • De volgende heb ik me weer echt schuldig over gevoeld. Onze spruit sliep niet zo goed een aantal weken geleden. De ene nacht werd hij vaak wakker en de andere nacht sliep hij weer door. We merkten dat hij wat last van zijn oor had, maar hij had geen koorts, hij at en dronk goed en was overdag heel vrolijk, dus het zal wel aan de tandjes liggen, dachten wij. Na 2/ 3 weken aanrommelen, was ik het beu en zijn we naar de huisarts gegaan. En YEP onze spruit had een oorontstekinkje. Vanaf het moment dat we zijn gestart met de antibiotica sliep hij weer goed, och erm menneke, hij had gewoon last van dat oor bij het slapen.
  • Deze laatste gebeurde vorige week. Onze spruit heeft een stoere jas. Toen ik hem  zijn jas aan deed en hem in de maxi-cosi zette ging hij een beetje jengelen en trok met zijn arm. Ik zag dat een vinger door het gaatje bij de mouw zat. Ja dat is vervelend, dacht ik, dus ik doe die vinger goed, trek de jas recht en hij gaat nog moeilijker kijken en moeilijker doen met zijn arm. Wees er nog een andere vinger nog de verkeerde kant op in de mouw. AU! bijna een vinger gebroken

Dit waren mijn bekentenissen. Over een aantal dingen heb ik me echt flink schuldig of slecht gevoeld. Ik probeer in dit soort situaties mezelf iedere keer maar te overtuigen dat alle ouders dit soort situaties meemaken en onze spruit heeft er gelukkig geen schade aan over gehouden.

Een tijdje na deze blog sloot ik onze spruit per ongeluk op in onze auto. Wat een drama. Ik schreef er over.

Wat hebben jullie je kinderen per ongeluk aangedaan? Of ben ik de enige?

Tot snel,

Liefs Jodi

Volg:
Share:

14 Reacties

  1. 18 februari 2016 / 08:47

    Die vingers in de mauwen is ook lastig! Hier wel eens een kopstoot, maar die komt van 2 kanten en dan is het brullen natuurlijk. Of als ze schrikt van mn hand als ze wil aanhappen en er zit nog van alles in de weg..

    • Liefthuis
      Auteur
      18 februari 2016 / 17:11

      Jaaa kopstoten en die komen zo hard aan.

  2. Ellen
    18 februari 2016 / 10:09

    Siep heeft in een onbewaakt ogenblik de krijtjes van het krijtbord van mees “opgegeten” ☺️.. En dat van die vinger en de jas, yep ook hier!

    • Liefthuis
      Auteur
      18 februari 2016 / 17:11

      Neeee hahaha ging hij er hoger van huilen :p Of had hij witte poep?

  3. 18 februari 2016 / 11:53

    Wat een tof artikel, stoer dat je het deelt, maar ik denk dat elke mama zich hier wel in kan herkennen.

  4. Rosalie
    18 februari 2016 / 17:32

    Troost je, je bent niet de enige…. Hier ook wel eens per ongeluk hoofd laten stoten (tijdens stoeipartij) Quasimodo was toen zn bijnaam. Toen onze oudste 1a2 weken oud was leek hij flesje yoghi te krijgen. Het was echter afgekolfde moedermelk (ik had borstontsteking toen) voelde me wel schuldig maar volgens de lactatiekundige kon het geen kwaad. Dus ook hier vanalles. Denk altijd maar zolang het per ongelukke per ongeluk blijft en niet express wordt.

    • Liefthuis
      Auteur
      18 februari 2016 / 20:17

      hahaha Ach erm quasimodo

  5. 18 februari 2016 / 17:42

    kopstoten, herkenbaar! Ik heb in het begin onze kleine man ook wel wat krassen opgeleverd.. OOPS toen toch maar besloten mijn nagels kort te knippen.
    Ook als ik hem in de auto stoel wil zetten komt het heel soms voor dat hij zijn hoofd stoot omdat ik niet voldoende buk. Gelukkig lijkt hij er weinig om te geven maar ik voel me zo schuldig als dat gebeurd!

  6. 19 februari 2016 / 16:07

    Joh dat soort dingen gebeuren ons allemaal!!

  7. 21 februari 2016 / 17:15

    Oh is het heel erg dat ik stiekem een beetje moet grinniken 😉 Herkenbaar hoor!
    Hier onlangs ook nog met papier. Hoorde hem ineens hoesten. Had hij van tafel een tijdschrift te pakken en zat op papier te knauwen.

    • Liefthuis
      Auteur
      22 februari 2016 / 14:44

      Haha nee hoor, dat mag. Vooral omdat het zo herkenbaar is.

  8. Maartje
    10 september 2016 / 07:16

    Hoi! Heb sinds gisteren je blog gevonden en ben even aan het ‘bij-lezen’ hihi. Wat een superleuke blog, leuke schrijfstijl en zulke eerlijke herkenbare anekdotes! Ok deze moest ik stiekem best lachen. Heel herkenbaar ook. Gebeurt met iedereen, maar je voelt je altijd zo’n slechte mama! Heerlijk ventje heb je!

    • Liefthuis
      Auteur
      10 september 2016 / 09:09

      Hahaha ja oeps. Leuk dat je aan het bijlezen bent. Enjoy en super lief je complimenten.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.