Mijn baby is bijna geen baby meer. Nog 13 dagen en dan is het een dreumes, maar heel eerlijk; het is eigenlijk al geen baby meer te noemen. Toch is die eerste verjaardag een echte mijlpaal. Hij is een jaar oud, een jaar geleden lag ik te puffen en in dat jaar is onze mini man uitgegroeid van een volledig afhankelijk new-born verfrommeld babytje, tot mijn knappe grote vent. Er zijn echt dingen die ik ga missen aan het hebben van een baby, aan mijn baby.
Op je slapen
Ondanks dat er ook zoveel momenten zijn dat dit volledig onhandig was, vond ik dit toch een van de lekkerste dingen die er waren. Ook als het nu zo af en toe sporadisch gebeurd…. hemels. De eerste twee maanden zaten wij iedere avond nog in onze slaapkamer tv te kijken en sliep hij dan heerlijk op mijn borst. Ook overdag gebeurde het regelmatig na een voeding….dit mis ik echt.
Oneindig knuffelen
Dat die mini zo oneindig lang en tevreden bij je in je armen kon liggen. Als er bezoek was, als je thuis was, als je aan het voeden was, als je aan het bloggen was. Alles was mogelijk want die mini lag tevreden te slapen of naar jou en de wereld te kijken. Dit is natuurlijk niet ieder moment het geval met een new born, vooral niet wanneer je een baby met krampjes of een huilbaby hebt, maar ik vond dit heerlijk.
Borstvoeding
Dit hoeft natuurlijk niet perse iets voor de baby periode te zijn en toch koppel ik het daar wel aan. Ik heb de spruit 8 maanden en de pipster 7 maanden gevoed en vond het mega fijn. Soms onhandig, maar meestal makkelijk en fijn. Ik heb nooit onzekerheden gehad over of mijn voeding voldoende was. Ze groeiden dus het zal wel goed zijn. Als ik nu iemand haar mini zie voeden dan denk ik vol liefde terug aan die periode. Het was ook echt een soort rustmomentje tussen de soms hectische momenten op een dag.
Het even iets kunnen doen
Met een redelijk zelfstandige en goed alleen spelende peuter en een baby die best prima sliep in de box (ik weet dat dit lang niet altijd zo is) heb je in die tijd nog wel eens tijd om even naar de wc te gaan, een boterham te smeren, op te ruimen of te instagrammen wanneer je new born niet in je armen ligt. Nu hij overal komt, overal opklimt en aan hangt, alles open doet, overal head first vanaf duikt…. is het gedaan met de rust. De box was voor even nog een uitkomst, maar aangezien hij daar alleen nog in zat op dat soort momentjes en er zelf niet blij van werd, hebben we hem opgeruimd.
Kleine kleertjes
De herfst komt er aan en dat betekent dat het tijd is voor een nieuwe garderobe voor de mannen. Voor de Pipster zie ik iedere keer de leukste en liefste dingen voorbij komen, die hem dan vervolgens net niet meer passen. Collecties tot maat 68 of 74 gaan hem nu echt niet meer worden. Boxpakjes vind ik nu echt niet meer leuk staan, dat hoorde bij die eerste mini periode. Zucht…
Wiegje
De laatste tijd zie ik op verschillende plekken super gave babybedjes voorbij komen. Rotan bedjes, met mooie bekleding, echt heel erg tof. Dit zijn echter vaak wiegjes en daar past de Pipster met zijn 80 cm toch echt niet meer in. Als ik me dat besef denk ik terug aan dat mooie wiegje wat wij hebben. Waar beide mannen in hebben gelegen (hoor je de melancholiek in deze zinnen?) de eerste maanden. Naast mijn bed, dichtbij….
Rustig een luier verschonen
Bij de spruit hebben we hier nooit zo’n last van gehad. Die vond het altijd wel prima om op de commode te liggen of zijn luier te verschonen. De Pipster is een heel ander verhaal. Hij worstelt zich als een kleine rugbyer op weg naar de bal uit je handen en als je niet oppast zit alles onder.
Cocoonen
Ik ben een huismus (is vast niks nieuws voor jullie) en vooral in de eerste dagen, weken of misschien zelfs wel maanden werd ik nog een grotere huismus dan ik al was. Ik zat echt op een roze wolk, ik wilde daar ook vooral niet vanaf en cocoonde lekker met mijn mannen in mijn roze glitter wolk. Heerlijk. Die eerste tijden met de mannen, het nieuwe, het bijzondere…Hoe leuk alle dingen ook zijn die we nu meemaken, die bijzondere tijd komt niet meer terug. Dat hoort bij de newborn fase.
Mocht er ooit een derde komen, dan weet ik dus waar ik naar uit kan kijken. Als je me al langer volgt dan weet je dat ik ooit hoop een derde mini aan mijn gezinnetje toe te voegen en daarna kijken we wel weer verder. Voorlopig in ieder geval niet, dus ik zal voor een tijdje echt afscheid nemen van de new born fase.
Ik ben het totaal met je eens, ik mis ook al die dingen en helaas kan ik het niet meer over doen, soms zou ik echt willen dat ik 9 jaar terug kon in de tijd en dan nog nóg meer genieten!! Bij nr 3 heb ik echt het meeste genoten, was ook fulltime thuis, maar dan nog vliegt de tijd he 😉 Geniet ook maar lekker van je dreumes en peuter, heerlijk!
Auteur
Oow ja ik geloof je helemaal. Denk ook niet dat dsat gevoel ooit weg gaat. Ik betwijfel ook of ik ooit geen rammelende eierstokken meer krijg als ik baby’s zie.