Daar ging ze dan… ons meisje… In de week na de lockdown mocht ze voor het eerst wennen bij het kinderdagverblijf. De plek waar de mannen het ook ontzettend fijn hebben op de dag opvang en BSO… dus een vertrouwde plek en toch… Daar ging mijn mini baby wennen op de kinderopvang… Hoe ging het?
Tas klaar, slaapzakje mee, voeding ontdooid, hoeveel voedingen moeten er mee?… We waren er helemaal klaar voor. Ik had gestruisvogeld tot het laatste moment en nu was het toch echt zo ver. Ze ging 3 uurtjes wennen op de groep. 3 uur is niet lang, maar het betekende voor mij toch een flinke organisatie… Op tijd voeden thuis, tas klaar, Lua warm aankleden en in de autostoel, ruiten krabben, kind bij de deur afleveren en weer naar huis.
Wennen op de kinderopvang voor mama
Een vriendin die bij de kinderopvang werkt had mij al verteld dat het wennen op de kinderopvang (meestal) vooral voor de mama’s is. Dat baby’s het vaak heel snel heel erg goed doen en allemaal prima vinden. Voor mama’s is het vaak lastig om die eerste keer je baby ergens anders achter te laten. Na maanden in je buik en daarna vaak ook maanden altijd dichtbij door het zwangerschapsverlof, is zo’n eerste keer ‘loslaten’ vaak lastig.
Mijlpaal
De keren dat de mannen gingen wennen op de opvang, gingen altijd heel goed. Lua is in een vergelijkbare baby, ook heel tevreden en blij, dus ik maakte me eigenlijk niet zo’n zorgen en toch… Toch is het raar. Een mijlpaal is het… Het einde van het verlof komt in zicht, het einde van die magische en bijzondere eerste periode is dan toch echt voorbij. Naast dat, is het gewoon ook nog steeds zo dat ik de geluidjes van ons meisje ken, ik weet hoe ze goed slaapt, ik weet hoe lang ze wakker is, hoeveel ze eet, enz enz… LOSLATEN Jodi….loslaten
Corona en de opvang
Waar het natuurlijk voor veel ouders niet fijn is dat er geen ouders mee naar binnen mogen, vond ik het wegbrengen nu wel heel raar. Alle lof voor onze opvang, want de leidster deed het echt heel lief, maar feit blijft dat we in de deuropening stonden. Ik zette de maxicosi binnen, gaf haar nog een halve kus, want tja kruip maar eens helemaal in die autostoel en ik gaf haar en haar tasje aan de leidster. Doei meisje… veel plezier. Zij snapt er natuurlijk niks van, krijgt ook niet echt mee wat er gebeurt, maar vond het allemaal prima. Het is niet anders, het is niet anders… hield ik me maar iedere keer voor… voor haar maakt het niet zoveel verschil, dus afgeven en gaan.
Pip de grote broer
Om het voor mij ook lastiger te maken was die eerste dag wennen voor Pip de grote broer, ook de eerste dag opvang na de lockdown. Hoeveel zin hij er ook in had, hij stond in de ochtend toch weer in tranen bij de opvang en toen zag hij ook nog ineens zijn moeder komen en weer gaan en hij mocht niet mee… Dat zielige bekkie… ach menneke toch.
Wennen op de kinderopvang update
Na ander half uur kreeg ik twee heerlijke foto’s. 1 van een blije baby in de wipstoel. ‘Ze is een tevreden en blij meisje en kijkt haar ogen uit naar alle kindjes‘ en een foto van een slapende baby. Mijn meisje… zo is ze thuis ook. Zie je wel het wennen is toch vooral voor mama’s (in ons geval althans, want dit zal niet altijd zo zijn)
Ik had kunnen poetsen, ik had kunnen wassen of desnoods werken, maar ik ging serie kijken met een kopje koffie en ik heb ondanks een stemmetje in mijn hoofd dat zich af vroeg ‘hoe gaat het met haar’… heerlijk genoten van mijn wen uurtjes.
Weer thuis
Het verdrietige bekkie van Pip daargelaten… was het ophalen heel fijn en kon ik vooral trots zijn. Mijn kleine heldin… want wat maakt het je leven als moeder makkelijker als dit soort mijlpalen goed verlopen. Ze was wel echt heel moe na die drie uur. Veel indrukken opgedaan… dus ze was wat onrustig en haar ritme was natuurlijk wat van slag, maar ach… ze dronk weer bij mij, ze sliep bij mij… maar dat mag.
De eerste echte dag
Nu klaarmaken voor deze week. De week dat ze een hele dag gaat. Ik ben toch weer benieuwd. Want een hele dag is wel anders, wat nu als ze nu niet zo makkelijk in slaap komt en jeetje wat een gedoe met die voedingen. De struggle als moeder blijft… maar ik steek mijn kop in het zand, ik weet dat ze het goed gaat doen, ik knuffel vandaag nog een keer extra met haar en bereid me voor op de hele dag.
De tas staat klaar, de voedingen zijn afgekolfd… veel plezier meisje. Leer en groei, maar asjeblieft niet te snel.
