Wegzwijmelen van al die mini babytjes en het gezinsgeluk wanneer een baby is geboren. Op Instagram komen de mooiste plaatjes voorbij en zo’n mini heeft natuurlijk geen filter nodig om oogverblindend te zijn….Maar mama’s laten we eerlijk zijn… Hoe zag jij er uit net na de bevalling???
En dan bedoel ik niet de foto die toevallig in een goede hoek (bovenaf) is genomen. Ik bedoel de foto met opgezet gezicht, flubberbuik en pershoofd. Misschien vette haren, lekkende borsten of stuwende watermeloenen. Een joggingbroek en je make-up nog opgeborgen… maaaar vol van geluk en liefde…. Een tijd om met liefde aan terug te denken, om trots op terug te kijken, want je hebt het maar mooi voor elkaar gekregen. Die soms f*cking zware kraamtijd doorstaan en een prachtig kindje gemaakt tot wat het nu is.
Heel eerlijk
Ik vond mezelf niet bepaald aantrekkelijk in die eerste week. Ik maakte 1000 foto’s. De spruiten stonden er altijd even mooi op, mijn lief vaak ook, maar als ik foto’s zag waar ik op stond werd ik toch minder blij. Althans, ik was wel blij dat het moment was vastgelegd (hielprik, kraamvisite of in badje doen) maar het waren geen foto’s die ik bijvoorbeeld op insta zou zetten. Het waren geen foto’s die ik met trots zou delen, omdat ik mezelf er gewoon niet mooi uit vond zien. Het voelde bijna alsof ik op dat moment een ander persoon was.
Dat de kraamhulp aangaf dat ze mij in een fotoboek van twee jaar eerder niet herkende was het duidelijk dat ik ik niet was. Het was nou eenmaal zo…niks aan te doen…Ik genoot intens. Zweette en plaste liters vocht uit die ik maanden had meegezeuld en langzaamaan werd ik weer mezelf.
1000 foto’s
1000 foto’s werden er minimaal gemaakt in jee kraamweek. 900 van de mini alleen, 50 met je lief (of spruit) en nog een aantal selfies van jou met de mini en een handjevol van jou. Juist die foto’s laten denk ik het echte kraamwezen zien. Die laten denk ik zien hoe het is om een kraamvrouw te zijn. Hoe trots we mogen zijn dat wij kraamvrouw waren. Met joggingbroek, flubberbuik en ploftieten.
Eenzijdig/ niet eerlijk beeld
Tussen alle kraamvrouwen zitten natuurlijk ook uitzonderingen. Vrouwen die na 2 dagen op hakken staan (HOE DAN???, al wilde ik…dan kon ik dat niet) Vrouwen die een paar uur na de bevalling volledig in de make up zitten (Ik had bij de eerste nog niet eens gedoucht) en juist die plaatjes onthouden we…. Dat kan dus ook…. dat wil ik ook…. Tot je uitgescheurd met lektieten en een hormoonontploffing in je kraambed ligt. Het is normaal… Echt… Geloof mij maar. Begrijp me niet verkeerd, mega, mega, mega fijn voor die vrouwen in skinny jeans en die op dag 2 fluitend de oudste naar school brengen, ik zou het ook wel willen, maar het is vaak niet de realiteit.
Daarom vandaag van mij een eerlijk beeld van hoe het bij mij was. De foto’s van mijn kraamweek. De foto’s die ik nergens heb geplaatst. De foto’s waarop ik niet blij werd van mezelf….yep je leest het goed. WERD… Want ik weet nu dat het er bij hoort en dat het daarna echt wel weer goed komt. Deel jij ze ook??? Op instagram??? Om iedereen het eerlijke beeld te geven??? #nadebevalling
Let’s go…
Een foto waar ik heel lang een dubbel gevoel bij heb gehad. Ik vond mezelf er verschrikkelijk uit zien (hij is ook volledig onbewerkt en zonder filter). Hallo slechte huid, dikke rode pers ogen, vette haren, rode neus, geen make up of mooie outfit. Dit was toen de spruit 3 uur oud was en ik terug kwam uit de operatie kamer (onder narcose gehecht) Hier had ik de spruit weer in mijn armen. Als ik naar de foto kijk voel ik de emotie, of is dat alleen omdat ik het mee gemaakt heb? Wat was ik trots op mijn prestatie en blij dat hij in mijn armen lag. Geen perfect picture, maar wel een intens perfect moment. Kijk hoe mini de spruit hier nog is…
En dan nog een
Mijn eerste wandelingetje met de spruit. Wat was ik trots. Hier was de spruit precies een week oud, was het vaderdag en gingen we dus voor het eerst naar buiten. Naast mijn opgeblazen hoofd en slechte huid, vind ik op deze foto vooral mijn buik zoooo verschrikkelijk, maar hey, ik was pas een week geleden bevallen…. Verschrikkelijk, maar wel de realiteit. Ik wist qua kleding totaal niet wat ik aan moest en deze buik was niet te verbergen. Het lijkt wel alsof ik 24 weken zwanger ben. Dus vergeet al die plaatjes van vrouwen die in de kraamweek weer in een skinny jeans passen… ze bestaan (en ik gun het ze)…maar meestal is het anders.
Geen foto na Pip?
Ik herken wat je zegt. En ik heb het eerlijk gezegd nog. Wat een prachtige tijd na de bevalling. (Alle hormonen even daargelaten)
Maar wat vind ik de foto’s van mezelf verschrikkelijk!
Mijn buik lijkt op elke foto wel de aandacht te trekken en stiekem in beeld te komen, terwijl mijn baby zo leuk en lekker bij me ligt.
Balen!!! Maar ja, het is wel een van de bijzonderste momenten in mijn leven geweest.
Auteur
Heel herkenbaar. Ik vond deze typischer dan de foto’s die ik van na Pip heb. Vandaar nu alleen deze, maar misschien nog eens goed kijken.
Zo herkenbaar dus, maar zo zonde, misschien over een tijdje. Want ik vind mezelf er nog steeds nog top uit zien, maar kijk er nu doorheen.
Hoe herkenbaar… alles… echt een mooi stukje. Super tof om te lezen door vrouwen die de eerste bevalling nog mogen mee maken. Idd vooral genieten en niet denken: ik zie er niet uit. Het gaat zo snel, zo jammer eigenlijk.