Deze blog schreef ik begin januari. In de tijd ik nog niet zwanger was, of achteraf gezien was ik twee weken zwanger. De tijd op het welbekende ‘wachtbankje’. Na een paar maanden waarin het niet gelukt was, had ik behoefte van me af te schrijven….Nu bijna 3 maanden verder, kan ik het met jullie delen….Juist omdat we nu zo blij zijn dat het gelukt is…Dat we een wondertje verwachten….maar toen dacht ik; zou het raak zijn? Zou ik zwanger zijn?
Zou het dan nu raak zijn? Of gaat er weer een maand voorbij? Ik probeer er niet mee bezig te zijn, maar voel ieder krampje en trekje in mijn buik. Wat zou er nu aan het gebeuren zijn?
Hoe relaxed ik was in de eerste 7 maanden dat we zwanger wilden worden van onze spruit, zo ander is het nu. Niet dat ik hysterisch ben, ik kan het echt wel loslaten, nadat het weer niet gelukt is maar in de twee weken tussen ovulatie en Maybe Baby Day….speelt het door mijn hoofd. Denk ik regelmatig zou het? En ben ik fantoomzanger. Ook baal ik echt flink op de dag dat ik ongesteld word, veel meer dan voor onze spruit. 1 dag balen en door….
Ovulatietesten
Mijn mega onregelmatige cyclus van voor de miskraam en voor onze spruit zorgde ervoor dat ik toen na 7 maanden met ovulatietesten in de weer ging. Eerste maand, BAM meteen raak. Helaas ging dit mis, maar ook toen wij na de miskraam weer verder wilden, was het weer meteen raak met de ovulatietesten.
Afgelopen lente
Willen we wel meteen beginnen met ovulatietesten? Kunnen we het niet even aankijken. Dat is mijn gevoel afgelopen lente. Ik wil eigenlijk dat het gaat zoals vorige keer, dat ik er weer zo relaxed in kan staan. We zien
het wel tegen de tijd dat we starten, dachten we en dat was nog niet op dat moment.
Na Amerika
Een half jaar later, na onze vakantie na Amerika ga ik stoppen met de pil. Dat spraken mijn lief en ik af. Na Amerika, zou ons avontuur weer beginnen. Na Amerika, mijn laatste pil slikken, wachten op mijn ongesteldheid…of eigenlijk het uitblijven daarvan.
Helaas…
Na een fantastische reis door Amerika, is het moment daar. Of toch nog niet? Ik zit nog volle bak aan de Ibuprofen in verband met mijn bekken problemen. Ibuprofen terwijl je zwanger kan niet, maar moet ik dan nu al stoppen? Of hoe zit dat? Kan ik ook stoppen vanaf een positieve test? De fysio raadt aan rustig af te gaan bouwen met de ibuprofen. Rustig…Wat is rustig? Hoe rustig? Voor mijn lichaam, waar het langzaam aan beter mee gaat, besluit ik het te doen. Dan nog maar even wachten. Een maand lang rustig afbouwen en dan daarna stoppen met de pil….
Ovulatietesten
Eindelijk was die maand voorbij…Was ik volledig van de Ibuprofen af, al slikte ik nog wel wat paracetamol. Dit was geen probleem volgens de arts.
Meer dan ooit wilde ik na het eindelijk stoppen met de pil een tweede kindje. Ik kende dit gevoel, het niet meer willen wachten, niet van de vorige keer, maar ik wilde zo snel mogelijk zwanger zijn. De ovulatietesten werkten de eerste keer goed dus die werden meteen aangeschaft en gebruikt.
Dikke streep (ovulatietest), twee weken wachten en gewoon ongesteld. Balen. Tweede maand, dikke streep, twee weken wachten en weer ongesteld. KAK, dit is super kak. Volgende maand is het raak, ik voelde het gewoon.
Ondertussen ben ik twee maanden verder. De dikke streep hadden we gisteren en ieder mens weet wat er dus moest gebeuren. Vervelend? Nee hoor, wat is er leuker dan samen een kindje maken. We doen heel de maand waar we wel of geen zin in hebben en bij die dikke streep op die test, doen we nog even extra ons best. Geen probleem…
Nu
Maar nu…zou het raak zijn? We wachten weer af. Wat wil ik graag zwanger zijn en wat vind ik het stiekem ook eng. Ik wil er niet teveel mee bezig zijn, kan het na vier teleurstellingen alweer redelijk van me af zetten. Gemiddeld een half jaar? Of een jaar totdat een vouw zwanger is? Dan hebben we nog even. Van de andere kant, waarom is het al drie keer niet gelukt, met ovulatietesten…Ik wil het loslaten en er luchtig over doen, maar het speelt stiekem door mijn hoofd.
Ik wil het gewoon zo graag, heeeeel graag, een broertje of zusje voor onze spruit een nieuw kindje in mijn buik en daarna armen, een spruitje om te leren kennen om mijn lief weer vader te maken….
Zou het nu dan raak zijn…. Nog twee weken wachten…
Ik heb die wachtweken nu al veel te vaak gehad de afgelopen 2 jaar. Ze worden echt niet minder spannend merk ik, toch jammer. Ik zou ook zo graag weer op de manier zwanger willen worden als bij mijn jongens. Raak in de 2de maand en totaal geen last van wachtstress.
Auteur
Wauw raak in de tweede maand….ondanks dat je daar niet op mag rekenen zit dat wel in je achterhoofd als je weer aan de slag gaat. Twee jaar vind ik heftig hoor, respect voor jullie…ik duim voor jullie
Dat wachten, wachten en wachten is gewoon verschrikkelijk! Heel herkenbaar.
Mooi dat je deze emoties ook deelt. Het is niet zo vanzelfsprekend als wat wordt aangenomen.
Auteur
Nee precies en ik mag echt niet klagen, maar ondanks alle verhalen denken mensen soms nog steeds dat ze binnen no time zwanger zijn. Fijn als dat zo blijkt te zijn, maar lang niet altijd realiteit.
Spannend dat afwachten!!!! Ik leef met je mee.